Ég vann áfangasigur......

Í ímynduðu ímyndarstríði milli Íslands og Danmerkur, sem háð er á vinnustað mínum. Það kom reyndar ekki til af góðu. Vinnufélagi minn fékk þumalfingur sinn í klemmu milli keðju og járnbita og auðvitað var ég á krananum. Hann argaði sem vonlegt var og ég slakaði og fór á vettvang sannfærður um að hafa rifið handlegg hans af við öxl ef ekki ökkla, þvílík voru hljóðin. Hann tognaði lítilsháttar og mikil mildi að ekki fór ver. Hann brosir nú hringinn og fær að vera heima í viku á launum. Mér var mjög létt við að skaðinn væri ekki alvarlegur. Eins og flestir vita eru danir miklir skriffinnar og skýrslugerðamenn, og varð ég að útfylla eina slíka. Af því að þetta var ekki alvarlegt slys ákvað ég að fífla verkstjórann aðeins í skýrslugerðinni. Svaraði öllu mjög samviskusamlega á skýrsluforminu. Við spurninguna; Hvernig atvikaðist slysið? svaraði ég að fórnalambið hefði talað svo illa um Ísland og íslendinga! Þegar verkstjórinn las skýrsluna sagði hann; "þú ert fífl(fjols)" og bætti svo við afsakandi; "en það á ekki við um alla íslensku þjóðina". Því hefði hann ekki bætt við ef ég hefði ekki reynt að aflima landa hans!

 

Gulli geit.

 

Athugasemdir

[Rut Sumarliðadóttir, 14.1.2009 kl. 16:50]

Þú þarft að vera góður við danina Gulli, ekki slíta af útlimi, skamm, skamm.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 14.1.2009 kl. 16:58]

Áfram Ísland....og Gulli geit...af danska Tuma þumal sleit....

næstum því....því miður...líkt og hans er siður.

Næst skaltu bara hífa upp en ekki niður.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 14.1.2009 kl. 18:13]

Þessi saga minnir mig á Sigga Möngu, þann heiðursmann. Hann var (og er) ótrúlega hörundssár. Hann vann um tíma með mér í skipasmíðastöðinni, þegar hún var og hét.

Eins og gengur átti hann það til að meiða sig rétt eins og aðrir. Það gilti einu hvernig meiðslin voru þau voru öll afgreidd á sama hátt. Hann hélt um "báttið" hoppaði eins og kengúra um alla stöðina organdi jafnframt því að æpa formælingar og fyrirbænir. Hann átti það jafnvel til að grípa það sem hendi var næst og fleygja því eitthvað út í loftið, eins og afl leyfði. Oft lá við slysum af þessum aukaverkunum.

Þeir sem ekki þekktu til karlsins hrukku í kút og héldu að stórslys hefði orðið, sem reyndist svo aðeins rispa eða hrufl.

Það eru óendanlegar sögur til af blessuðum karlinum.

[Gulli litli, 14.1.2009 kl. 18:23]

Rut; ég er alltaf góður við dani....bara misgóður.

Svanur; samþykkt...

Axel; Möngu Siggi er efni í mörg blogg....

[Hrönn Sigurðardóttir, 14.1.2009 kl. 20:00]

Gó Gulli!

[Birna Guðmundsdóttir, 14.1.2009 kl. 22:19]

gód og örugglega engar ýkjur í henni thessari -um skriffinskuna og hinn brosandi heimahangandi dana

[Guðrún Ágústa Einarsdóttir, 14.1.2009 kl. 23:53]

Það var eins gott að þetta var bara þumall..... þótt slæmt sé.

kv Gunna.

[Steingrímur Helgason, 15.1.2009 kl. 00:35]

Hugtakið um "hvenær maður aflimar mann & hvenær maður ekki aflimar mann'' er ekkert názkylt bókinni um Tuma þumal, en einhver Brimarhólmzvizt gæti fylgt, ef bókztafurinn er látinn standa of bókztaflega.

[Gulli litli, 15.1.2009 kl. 15:13]

Hrönn; ég reyni.

Birna; engar ýkjur...

Gunna: Hjá unga fólkinu er þumallinn pleisteisjon fingurinn..

Steingrímur; Jón Hreggviðson hefði klárað málið..

[Brattur, 16.1.2009 kl. 22:39]

hahaha... alltaf jafn yndislegt að vinna danina... ekki síst þegar þeir eru að stríða okkur... eigum bara eftir að hefna fyri 14-2 forðum... en það kemur að því...

[Jenný Anna Baldursdóttir, 18.1.2009 kl. 22:04]

Hahahaha.