Hampiðjan Ísland group.........

Það er engu líkara en stjórnvöld ætli að hafa eyjuna útaf fyrir sig og sig eina.....Ég meina það. Það má bara ekkert orðið. Það má ekki setja banka á hausinn, það má ekki skammta sér lámarks launabónusa, Það má ekki horfa á berar stelpur á súlum, það má ekki skammta sér stól í Seðlabankanum til eilífðar, og nú það nýjasta; Það má ekki stunda léttan atvinnuskapandi heimilisiðnað! Iðnað sem er meira að segja orkufrekur.....ég meina er ekki Orkuveitan að fara á hausinn?

 

Gulli tæpi...

Bráðum kemur betri tíð....og allt fer lóðbeint til....kosninga.

Nú sem áður heyrir maður og sér í fréttum að botninum sé náð í kreppu tilliti. Jæja, er það? Það er ekkert ástand svo slæmt að það geti ekki versnað pínulítið! Já það getur vel verið, því við eigum brátt ekki fleiri fjármálafyrirtæki til að setja á hausinn, en á móti heilmörg heimili sem hægt er enn að slátra með aðgerðarleysi. Fólk sem enn vinnur væri hægt er að reka. En ég vil meina að fréttir um að allt sé að réttast við, séu eitthvað í ætt við komandi kosningar. Kosningar, hver ætli vinni keppnina um að lofa minnstum skattahækkunum? Þessi dagur byrjaði ágætlega hjá mér en nú er ég bara orðinn svo þunglyndur að ég man ekki þetta skemmtilega sem ég ætlaði að blogg um....og segi eins og Meistarinn forðum...ég ætla að hengja mig í sjónum augnablik..

Asskoti er ég orðinn leiður á þessari Tík...pólitík.

 

Ekki láta mig og SRON eyðileggja fyrir ykkur daginn..

Gulli tík.. 

Svona rífandi duglegur.....

Jæja elskurnar.....Ég verð líklega að játa að það eru til menn sem standa betur við sín loforð en ég. Áramótaheit mitt um samantekt í andlitinu varðandi bloggdugnað hefur verið fært til næstu áramóta. Þar sem Íslendingar eru vanir neikvæðum fréttum og áföllum hef ég samt ákveðið að hefja aftur þetta tilgangslausa vitleysis raus. En ekki tala um dugnað við mig, það er svo lýjandi. Ég hef jafnframt ákveðið að einu sinni í mánuði ætla ég að skrifa eitthvað af viti (engar áhyggjur, ég fæ hjálp).

 

Gulli litli jarðýta..

Ég vann áfangasigur......

Í ímynduðu ímyndarstríði milli Íslands og Danmerkur, sem háð er á vinnustað mínum. Það kom reyndar ekki til af góðu. Vinnufélagi minn fékk þumalfingur sinn í klemmu milli keðju og járnbita og auðvitað var ég á krananum. Hann argaði sem vonlegt var og ég slakaði og fór á vettvang sannfærður um að hafa rifið handlegg hans af við öxl ef ekki ökkla, þvílík voru hljóðin. Hann tognaði lítilsháttar og mikil mildi að ekki fór ver. Hann brosir nú hringinn og fær að vera heima í viku á launum. Mér var mjög létt við að skaðinn væri ekki alvarlegur. Eins og flestir vita eru danir miklir skriffinnar og skýrslugerðamenn, og varð ég að útfylla eina slíka. Af því að þetta var ekki alvarlegt slys ákvað ég að fífla verkstjórann aðeins í skýrslugerðinni. Svaraði öllu mjög samviskusamlega á skýrsluforminu. Við spurninguna; Hvernig atvikaðist slysið? svaraði ég að fórnalambið hefði talað svo illa um Ísland og íslendinga! Þegar verkstjórinn las skýrsluna sagði hann; "þú ert fífl(fjols)" og bætti svo við afsakandi; "en það á ekki við um alla íslensku þjóðina". Því hefði hann ekki bætt við ef ég hefði ekki reynt að aflima landa hans!

 

Gulli geit.

 

Maður hlær ekki að typpinu á Gretti!

Nú ætla ég að segja alþjóðasamfélaginu til syndanna. Mér er ljóst að hvorki Goggi Búskur, Kófí Annann eða Anders Fogh lesa bloggið mitt, en það er möguleiki að einhver fjarskyldur ættingi laumi þessu að þeim. Ég, eins og allir sem búa fjarri verðtryggingunni, heyrum brandara og annað um hvernig komið er fyrir afkomendum Ingó beibís. Ég hef ekki farið varhluta af niðulægingunni. Vinnufélagar mínir segjast hafa boðið í Ísland á ebay og verið einir um að bjóða. Auðvitað hlæ ég með mínum félögum, sem allir eru hver öðum vænni. En ég játa það hér og nú að ég svoddan dæmalaus væluskjóða að þetta nær stundum í gegn. Ég tók mig til í einum af lengri kaffitímum vaktarinnar og sagði þeim að það bæri að varast að sparka í liggjandi þjóð, hún gæti staðið upp og barið þá! Um þetta urðu skemmtilegar umræður um hefndir; Tillögur eins og þær að íslendingar gætu tekið sig til og sett Danfoss á hausinn, gert dönsku krónuna verðlausa og svo framvegis. Mér rann að sjálfsögðu blóðið til skyldunnar og minnti þá á að undir dönsku krúnunni hefðu íslendingar fætt hálfa Evrópu en sjálfir soltið í torfkofunum. Þetta þótti bara fyndið. Þá ákvað ég að taka til minna ráða og leitaði söguefnis knöpp þúsund ár aftur í tímann. Þá var maður norður í Drangey sem vantaði eld, þannig að hann stakk sér og synti í land. Er hann kom húðkaldur að Reykjum og var að jafna sig, kom griðkona og hló að serðli hans. Það hefði hún ekki átt að gera. Ég leyfi mér að efast um að helstu stóðhestar landsins hefðu fundið sinn eftir slíkan sundsprett! Allavega fauk í Gretti og nauðgaði hann griðkonunni. Þetta er auðvitað glæpur en hann varð talinn hetja mikil fyrir vikið.  Það eru jú breyttir tímar. Griðkonan hætti að hlæja! Ég spurði samverkamenn mína hvort þeir vildu lenda í stöðu griðkonunnar á Reykjum? Þeim þótti auðvitað sagan bara skemmtileg sem hún er, en maður skal varast að hlæja að typpinu á Gretti!

Gægðist inn griðka og Þorvaldsdóttir hin

göntuðust yfir hreðjum hans og sin

stóð upp og sýndi að stækkað gat hans tól 

starandi meyja í hræðslu rak upp gól

greip hann til griðku gamnaði sér vel

gellunni varð hreint ekki um sel

Maður hlær ekki að typpinu á Gretti!

Þetta eru skilaboð mín til alþjóðasamfélagsins. Góðar stundir.......afkomandi Grettis.

Niðurstaðan úr greindarprófinu er leyndarmál..

Nú ætla ég að opinbera og staðfesta þann orðróm að ég sé vel undir meðallagi að greind og félagslegum þroska. Það er þess vegna sem mitt síðasta blogg var svo ofbeldisfullt og klámfengið(hm). Þannig er að ég eins og allir táningar í heiminum gerðist fésbókari. Það var gert til að klóra yfir þá staðreynd að til fimmtán ára aldurs hélt ég að Kaupfélag Skagfirðinga væri nafli alheimsins. Ég fór mikinn í fyrstu og átti fljótlega marga "vini" og fann bæði gamla drykkjufélaga, frændfólk sem og gamlar kærustur sem af einhverjum óskiljanlegum ástæðum hafa ekki talað við mig í mörg ár. Þetta var mjög gaman í byrjun en svo fór mér að leiðast þófið. Og nú kemur svo opinberunin; Hvað gerir fólk á Facebook? Nota bene ég nenni ekki faðmlögum, kossum og mannránum. Eftir að vera búinn að skoða gamlar myndir þarna inni og finna fólkið, þá nenni ég ekki að hanga yfir þessu lengur. Ég fæ miklu meira út úr því að blogga á Mbl. Er það bara ég sem er svona vitlaus? Er einhver sem getur hjálpað mér, eða er mér ekki við bjargandi?

Gulli litli knappi.

Tundur blábarði Thomas trommara!

Nú á dögunum, þegar ég komst til meðvitundar og fór að kíkja á bloggsíðuna mína, hlustaði ég á tónlistina með Tundri í tónspilaranum. Ég fór í huganum að rifja upp þennan skapandi og skemmtilega tíma þegar við vorum að æfa og taka þetta upp. Við tókum okkur ekki allt of alvarlega, en vinnan við æfingar og upptökur voru stundaðar samviskusamlega. Um þetta vorum við sammála allir nema einn. Trommuleikarar eru alltaf til vandræða og þannig er það bara! Hverjir eru með hávaða milli laga á æfingum? Nema hvað, Thomas Keller heitir þessi trommari. Við sögðum gjarnan að hann væri eini íslendingurinn í hópum sem væri dani. Ég veit ekki um neinn sem kann fleiri afsakanir fyrir að koma ekki á æfingar. Einu sinni gat hann ekki komið vegna þess að sonur hans væri veikur. Við tilfinningakögglarnir í hljómsveitinni bráðnuðum alveg yfir umhyggjusemi trommarans fyrir fjölskyldu sinni........eða þangað til að við fréttum að sonurinn væri 16 ára! Á einni æfingunni, sem oftar,vorum við þrír af fjórum mættir og að vanda pirraðir yfir að Thomas Keller væri ekki mættur. Æfingin var sett í gang þó að einn vantaði. Á milli laga kepptumst við um að bölva Thomasi í sand og ösku. Ég öskraði "það þarf að berja helvítið". Þá hrópaði Þór gítarhetja; "Já, bláberja hann". Svo veltumst við um af hlátri yfir eigin fyndni. Þarna varð til lagið Bláberja Tom. Lagið fjallar um viðureign hljómsveitarinnar við þennan svikula trommuleikara. Besta er, að hann æfði seinna með okkur lagið og hljóðblandaði ásamt okkur auðvitað, en allan tíman án þess að vita að lagið fjallaði um hann. Enginn okkar þorði fyrir sitt litla líf að segja honum það. En það var stundum glott í stúdíóinu þegar Thomas söng hástöfum"Bláberja Tom".

 

Gulli litli.

Heit áramótaheit.........

Nú er komið að þeim kafla lífsins, er maður lofar upp í ermar sínar. Þá er gott að eiga víðar ermar! Einn ætlar að hætta að reykja annar að spara, einn enn að fara í líkamsrækt......æi þetta eru klisjur. Hvernig væri að lofa einhverju nýju? Hvernig væri að heita því að hætta að tala illa um Davíð Oddson? Nei, annars það er ekki hægt að standa við það. Það verður að vera raunverulegur möguleiki að standa við þetta. Minnast bara á kreppu á þriðjudögum? Ég veit ekki....En, læra þjóðsönginn? Öll erindin? Ég strengdi eitt áramótaheit sem ég veit að ég get staðið við! Ég ætla að vera jafn vitlaus og latur og í fyrra! Ég ætla að gefa smá afslátt á letinni því að ég ætla að vera miklu duglegri að blogga en í fyrra! Þar hafið þið það, þið þessir fjórir sem lesið þetta bull í mér......Reyniði nú að vera góð við hvort annað.

 

Gulli litli dugnaðarforkur......

Rétti andinn!

Gleðibanki stofnaður á Skagaströnd

Skagstrendingar stofnuðu Gleðibanka í gærkvöldi að viðstöddum fjölda manns. Allir sem einn staðgreiddu þeir hlut sinn og gekk afgreiðslan afar fljótt fyrir sig enda var enginn hörgull á greiðslu. Í dag gengu svo umboðsmenn Gleðibankans í fyrirtæki og keyptu allir sem ekki gátu mætt á stofnfundinn.

Fyrsta verk Gleðibankans var svo að gefa út  svokallað Gleðikort. Fyrir það fæst veglegur afsláttur í helstu verslunum, veitingahúsum, söluskálum og bensínstöðvum á Skagaströnd, en þau eru Kántrýbær, Söluskálinn, Olís og matvöruverslunin Samkaup Úrval. Líkur benda til þess að allir Skagstrendingar hafi nú fengið Gleðikort og muni nota það á morgun en þá er Afsláttardagurinn mikli á Skagaströnd og þann dag gildir kortið.

Eftir stofnun bankans var gengið til gleðistarfa. Sýndar voru myndir frá skeri nokkru sem er enn kaldara en klaki vor, sagðar voru örskopsögur af Skagstrendingum, leikin var syrpa af jólalögum og í boði Sjóvá fengu gestir kaffi og kökur eins og hver gat í sig  látið. Þess má hér geta að engin krosstengsl eru á milli Gleðibankans og Sjóvá en þó er meira en hugsanlegt að fyrrnefnda fyrirtækið reyni að taka hið síðarnefnda yfir áður en langt um líður.

Gjaldmiðill Gleðibankans er bros. Hluturinn í bankanum er þannig virtur á eitt þúsund bros en gangvirðið er að öllum líkindum miklu hærra og tala menn um fjölda brosa, jafnvel hlátra í því sambandi.

Það óvenjulega við hlutabréf í Gleðibankanum er að hann er ævarandi bundin þeim sem keypti hann. Arðurinn er skattfrjáls en engu að síður framtalsskyldur. Gerð skal grein fyrir eigninni á blaðsíðu 1 á framtali, lið 1.4.

Þar skal rita eftirfarandi texta:

"Undirritaður á 1.000 bros í Gleðibankanum en það eru ómetanleg auðæfi og algjörlega skattfrjáls samkvæmt heilbrigðri skynsemi."

Síðan skal bæta við broskalli :-) og helst lita hann gulan.

Gleðibanki Skagastrandar getur ekki orðið gjaldþrota (það var að vísu líka sagt um gömlu bankana!). Bankinn hefur grínlausa milligöngu um varðveislu verðmæta, hvort heldur þau eru í gríni, skopi eða öðrum gleðigjaldeyri. Hann annast gleðivísitölu, gætir að gengi gríns miðað við aðra miðla og gefur út gleðikort, gleðipillur og gleðibréf af öllu tagi fyrir gleðimenn og konur.

Í trúnaði sagt er einlægur tilgangur stofnenda Gleðibankans á Skagaströnd að hvetja til bjartsýni. Þrátt fyrir alvarlega stöðu þjóðarinnar telja þeir ekki ástæðu til að leggjast í þunglyndi eða berja á náunganum þrátt fyrir smávægilegan skoðanaágreining á þeim málum sem nú er sem mest rætt um.

Við þurfum að vera bjartsýn, sýna hverju öðru velvilja og það er fyrst og fremst gert með því að fólk sýni tilfinningar sínar og brosi, það eykur viðskiptin við bankann. Gleðibankinn er fyrst og fremst spurning um hugarfar. Skagstrendingum finnst nauðsynlegt að geta litið upp frá bölsýni og barlómi og horft á það sem eykur þor og bjartsýni. Nú eru líka að koma jól og brátt fer sól að hækka á lofti.

Gleðibankinn er vettvangur til að láta sér líða vel enda heimsendir ekki í nánd eftir því sem best er vitað. Hlutabréfin eru stæling á því sem við getum átt í veraldlegum eignum, því sem ryðgar bara og fúnar - það er ekkert grín ... Hins vegar er ekkert eins og gleðin sem á sína bestu birtingarmynd í einlægu brosi.

Þessu öllu til staðfestingar þá rituðu stofnendur Gleðibankans þau orð sem þeim finnst vera mest íþyngjandi á litla miða. Þetta voru m.a. orð eins og kreppa, þunglyndi, bankar, skuldir, milljarðar, gjaldþrot, spilling, atvinnuleysi, útrás og verðbólga. Miðunum var síðan troðið í fallbyssu Skagstrendinga og í lok fundarins var skotið úr henni. Brunnu þar upp miðarnir og þar með voru vandamálin fyrir bí - þeim var beinlínis skotið út í veður og hvassan vind.

Fundu Skagstrendingar allir sem einn að þeim var mikið létt eftir þennan gjörning og sneru léttir í lund heim á leið.

Vefstjóri á skagastrond.is

 

Stolið af skagastond.is

 

Gulli litli..

Lífið hefur hendur kaldar...

Auðvitað á maður að vera jákvæður á þessum erfiðu tímum, en maður má alveg leyfa sér að vera örlítið niðurdreginn, en bara stutt í einu. Fráfall eins af ástsælustu tónlistarmönnum þjóðarinnar er eitt af því sem ég leyfi mér að vera leiður yfir. Hr. Rokk er fallinn frá langt fyrir aldur fram. Þessi tímalausi töffari sem talaði með Keflvískum/Amerískum hreimi sem fyrir okkur norðlendingana hljómaði undarlega og töff. Hann rak stúdió sem var gjarnan kallað Upptökuheimilið og útgáfufyrirtækið Geimstein og hjálpaði mörgum ungum og dreymnum tónlistarmanninum af stað út í hringiðuna. Við sem ólumst upp við Fyrsta kossinn í Óskalögum unga fólksins sem og aðrir yngri og eldri minnumst hans með hlýju og velþóknun.

 

 

Gulli litli......