Ó, ég vildi ég væri dauður...

Þetta er stolinn frasi frá Óla á Keldulandi og var bara það fyrsta sem mér datt í hug. Sá í fréttum að nú eru 35 ár síðan Vestmannaeyjagosið átti sér stað. Ég fór að reyna muna hvar ég hefði verið þennan merkilega dag þegar vestmannaeyjingar streymdu til meginlandsins. Ég var í Melaskólanum (ásamt Hönnu Valdísi gott ef Björk var þar ekki líka) og að sjálfsögðu var gefið frí svo flóttamennirnir gætu komið sér fyrir í skólanum okkar. Ég og Bjarni Bjarnason gerðum okkur glaða daga í Skerjafirðinum á meðan við vorum í fríi. Við vorum 8 ára og höfðum nóg við að vera. Það eina sem við söknuðum var Sunna, kærastan okkar beggja að við héldum. Hún átti að verða konan okkar beggja og flytjast með okkur heim í Skagafjörðinn. Hún vissi aldrei um þessa tvo verðandi eiginmenn sína. Hvar ætli hún sé núna???? Þegar maður rifjar upp svona vandræðalega hluti, hlýtur maður að segja;ó, ég vildi ég væri dauður....

 

Gulli litli pínlegi.. 

Athugasemdir

[jobbi (IP-tala skráð) 25.1.2008 kl. 22:41]

Sæll félagi,já Óli á Keldulandi var um margt sérkennilegur maður en góður.gleðilegt ár og takk fyrir þau gömlu. jobbi

[Gulli litli, 26.1.2008 kl. 01:07]

Sömuleiðis Jobbi gleðilegt nýtt ár og takk fyrir gömlu. Óli á Keldulandi er og verður alltaf snillingur og ekkert annað. Jobbi, gaman að sjá þig hérna..